Leczenie depresji w NZOZ Medox

Klinika Medox oferuje diagnozowanie i leczenie depresji według obowiązujących światowych standardów w formie:

1. trybu ambulatoryjnego, w prywatnym gabinecie w Warszawie lub wizyt w siedzibie Medox w Nowym Modlinie. Możecie Państwo skorzystać z konsultacji lekarzy psychiatrów, otrzymać wsparcie psychologów z dużym doświadczeniem w terapii osób z depresją.
2. tryb leczenia stacjonarnego, z pobytem, możliwy jest w Klinice w Nowym Modlinie. umożliwia on stały monitoring postępów terapii, codzienne kontakty z lekarzami, psychologiem, szybkie reagowanie na konieczność optymalizacji leczenia, zapobieganie lub redukcję ew. działań niepożądanych leków. Wykonanie w krótkim czasie rozszerzonej diagnozy, wykonanie badań laboratoryjnych, obrazowych, ew. przeprowadzenie dodatkowych konsultacji specjalistycznych, wykonanie diagnozy psychologicznej.

Przed podjęciem leczenia depresji konieczne jest:

• jednoznaczna diagnoza depresji
• diagnoza różnicowa powinna wykluczyć występowanie u pacjenta innej choroby psychicznej, na przykład Schizofrenii czy Choroby Afektywnej Dwubiegunowej (CHAD)
• ocena czy pacjent nie cierpi na poważne schorzenia somatyczne, endokrynologiczne i neurologiczne
• wykluczenie zespołów zależności, lekomanii, alkoholizmu, narkomanii, które mogą być przyczyną zaburzeń nastroju

Po zdiagnozowaniu depresji należy również określić jej nasilenie:

• leczenie depresji o łagodnym nasileniu – zaleca się systematyczne kontrole stanu pacjenta i wyników leczenia, prawdopodobnie można od początku terapii zaproponować pomoc psychologiczną
• leczenie depresji o umiarkowanym nasileniu – podstawowym standardem jest psychofarmakologia czyli podawanie leku przeciwdepresyjnego, należy monitorować stan pacjenta, pomoc psychologiczna możliwa jest najczęściej w ograniczonym wymiarze
• leczenie depresji o głębokim nasileniu, której mogą towarzyszyć objawy psychotyczne – możliwe jest najczęściej w trybie stacjonarnym. Jeżeli depresji towarzyszą myśli i/lub zamiary suicydalne(samobójcze), pacjent ma bezwzględne wskazania do leczenia w oddziale psychiatrycznym ze stałym dozorem. z reguły stosuje się leki przeciwdepresyjne i/lub środki przeciwpsychotyczne. Często w tym stanie pacjent nie ma możliwości skorzystania z pomocy psychologicznej.

W przypadku rozpoznania depresji i zalecenia farmakoterapii, powinno się;

• dokonać wyboru leku przeciwdepresyjnego: bezpiecznego, skutecznego i dobrze tolerowanego przez pacjenta
• należy poinformować pacjenta o ewentualnie możliwych działaniach niepożądanych
• zaleca się ocenę przestrzegania zaleceń terapii i występowania objawów ubocznych po tygodniu leczenia
• skuteczność leczenia depresji ocenia się po ośmiu tygodniach leczenia, jednak wstępnej oceny można dokonać już po miesiącu

Czego oczekujemy od idealnego leku przeciwdepresyjnego:

• bezpieczeństwa, dotyczy to również przedawkowania w przypadku zamierzonego lub przypadkowego przyjęcia leku w dawkach czasami daleko przekraczających terapeutyczne
• skuteczności zarówno w krótkotrwałym (pojedynczy epizod depresji) jak i długotrwałym leczeniu ( depresje nawracające często zmuszają nas do wieloletniego leczenia)
• szerokiego spektrum działania, skuteczności w terapii różnych depresji i o różnym przebiegu
• szybkiego efektu, depresja to cierpienie a większość leków wykazuje działanie po 2-3 tygodniach przyjmowania
• wygodnej formy leczenia, np. przyjmowania raz na dobę
• skuteczności i bezpieczeństwa w terapii różnych grup wiekowych
• dobrej tolerancji, bezpieczeństwa u osób z chorobami somatycznymi, nie wchodzącego w interakcje z innymi lekami, pokarmami
• dostępności, niskiej ceny

Praktyczne informacje o leczeniu depresji:

Tylko 5% osób z depresją otrzymuje profesjonalną pomoc. Depresja dotyka prawdopodobnie 20-25% populacji. Nieleczony epizod depresyjny trwa przeważnie od 3 do 8 miesięcy, rzadko trwa do dwóch lat i dużej. U ok. 80% pacjentów udaje się osiągnąć pełną remisję i powrót do funkcjonowania przedchorobowego. U 5-10% pacjentów pomimo leczenia objawy depresji utrzymują się na podobnym poziomie ponad 2 lata. Podstawową formą leczenia jest terapia farmakologiczna czyli podawanie leków przeciwdepresyjnych, w depresji endogennej pomoc psychologiczna ma wtórne znaczenie, jest jednak zalecana. W szczególnych przypadkach, np lekooporności lub ze wskazań życiowych stosuje się elektrowstrząsy. Niefarmakologiczną metodą leczenia depresji jest Fototerapia.

• poprawę stanu pacjenta najcześciej obserwujemy po 14-20 dniach stosowania leku przeciwdepresyjnego
• często po 6 tygodniach następuje pełna remisja objawów, leczenie kontynuujemy do 6 miesięcy lub dłużej
• brak efektu stosowania leku w pełnej dawce po 8 tygodniach leczenia zobowiązuje nas do ew. zmiany leku(często na lek o innym mechanizmie działania) i/lun potencjalizacji leczenia, np. stabilizatorem nastroju, neuroleptykiem o działaniu przeciwdepresyjnym i/lub włączenia fototerapii

Ogólne zasady leczenia depresji: terapię można prowadzić w trybie ambulatoryjnym lub stacjonarnym. Kiedy to możliwe powinno się leczyć pacjenta w jego środowisku, w warunkach domowych. Oczywiście myśli i/lub zamiary zagrażające decydują bezwzględnie o hospitalizacji. Należy ocenić możliwość wsparcia bliskich pacjenta lub jego raku. pobyt w oddziale to zawsze stres, jednak niekiedy izolacja pacjenta przynosi zmniejszenie objawów lęku i cierpienia. Praktycznie w każdym przypadku rozpoznania depresji należy włączyć leczenie farmakologiczne. tylko w zaburzenia nastroju o tle sytuacyjnym podstawową formą pomocy jest wsparcie psychologiczne.

Leki przeciwdepresyjne:

Stosunkowo nowa grupa leków(powstały w latach 50-tych XX wieku), cechuje je z reguły duże bezpieczeństwo stosowania, objawy uboczne ich stosowania są  mało uciążliwe, nie wywołują zjawiska tolerancji i zależności. Wyróżniamy kilka grup leków przeciwdepresyjnych, każda z nich ma swoją specyfikę, inne wskazania i ew. działania uboczne. Do najczęsiej stosowanych należą:

1. SSRI inhibitory wychwytu zwrotnego serotoniny, stosowane w ok. 80% terapii depresji, często wybierane z uwagi na bezpieczeństwo stosowania, skuteczność. Do tej grupy międzu innymi należą: fluwoksamina, fluoksetyna, S-citalopram, citalopram, paroksetyna, sertralina.  Wśrod działań niepożądanych należy wymienić: objawy dyspeptyczne, pobudzenie, nasilenie lęku, zaburzenia snu, zaburzenia funkcji seksualnych. Z reguły objawy uboczne mijają po kilku dnach stosowania.
2. Trój- i czteropierścieniowe leki przeciwdepresyjne ( amitryptylina, klomipramina, Imipramina, dezypramina) niektóre już niestety niedostępne w Polsce. Duża skuteczność tych farmaceutyków wiąże się niestety z licznymi działaniami ubocznymi: spadki ciśnienia tętniczego, suchość błon śluzowych, nadmierne pocenie, zamazane widzenie, zaparcia, zatrzymanie moczu, nadmierna sedacja, zawroty głowy, przyrost masy ciała, zaburzenia funkcji poznawczych, kardiotoksyczność, drgawki.
3. Inne leki: moklobemid, mirtazapina, mianseryna, wenlafaksyna, reboksetyna, bupriopion i inne. działania niepożądane podobne do leków cyklicznych lub SSRI. Z reguły dobrze tolerowane, 

Często w leczeniu osób z depresją w pierwszych dniach terapii stosuje się rownież benzodiazepiny. Aby zminimalizować ryzyko zależności powinno stosować się je krotko, do 2 tyg. leczenia i wybierać preparaty o przedłużonym czasie działania.

Polecane artykuły

• Milion Polaków cierpi na depresję

• Aktualności
• Opinie
• Diety
• Wiedza
• Media
• Partnerzy