Nowy Modlin 43
05-180 Pomiechówek

Gdy partner jest uzależniony od alkoholu

Co zrobić gdy mój partner/partnerka pije?

„Mój mąż pije, nie wiem jak mu pomóc, nie chce się leczyć, już nie wiem, co mam zrobić”. Takie stwierdzenia często padają na spotkaniach z psychiatrą, psychologiem czy specjalistą terapii uzależnień. W obliczu postępującego rozpadu życia rodzinnego, zawodowego, społecznego bliscy osób pijących czują się często bezsilne.

Chorobę alkoholową można skutecznie leczyć. Bywa, że ze względu na brak informacji bliscy czują się zagubieni. Dlatego warto zacząć od odpowiedzi na podstawowe pytanie:

Choroba alkoholowa -co to jest? Czym właściwie jest uzależnienie?

Uzależnienie od alkoholu jest przewlekłą, potencjalnie śmiertelną chorobą. Destrukcyjnie wpływa na zdrowie fizyczne jak i psychiczne, prowadzi do problemów w sferze emocjonalno-społecznej osób uzależnionych.

Chorobę alkoholową charakteryzuje występowanie objawów, które umożliwiają jej rozpoznanie. Według obowiązującej 10 edycji Międzynarodowej Klasyfikacji Chorób, Urazów i Przyczyn Zgonów (ICD 10) : Zespół uzależnienia od alkoholu należy definiować jako wystąpienie przynajmniej trzech z następujących objawów, w okresie przynajmniej jednego miesiąca lub w ciągu roku w kilkukrotnych okresach krótszych niż miesiąc.

· Silne pragnienie lub poczucie przymusu picia („głód alkoholowy”).

· Upośledzenie zdolności kontrolowania zachowań związanych z piciem (upośledzenie zdolności powstrzymywania się od picia, trudności w zakończeniu picia, trudności w ograniczaniu ilości wypijanego alkoholu).

· Fizjologiczne objawy zespołu abstynencyjnego w sytuacji ograniczenia lub przerywania picia (drżenie, nadciśnienie tętnicze, nudności, wymioty, biegunka, bezsenność, niepokój, w krańcowej postaci majaczenie drżenne) lub używanie alkoholu w celu uwolnienia się od objawów abstynencyjnych.

· Zmieniona (najczęściej zwiększona) tolerancja alkoholu, potrzeba spożywania zwiększonych dawek dla osiągnięcia oczekiwanego efektu.

· Koncentracja życia wokół picia kosztem zainteresowań i obowiązków.
Uporczywe picie alkoholu mimo oczywistych dowodów występowania szkodliwych następstw picia.

Uzależnienie może zdiagnozować lekarz psychiatra i/lub specjalista terapii uzależnień. Bliscy nie mogą diagnozować osoby uzależnionej.

Kiedy warto poszukać porady specjalisty?

Niepokojące są następujące sygnały:

· Picie codzienne lub systematycznie kilka razy w tygodniu, należy zwrócić uwagę, czy ilość wypijanego alkoholu zwiększa się;

· Pojawia się rytuał picia alkoholu (spożywanie alkoholu staje się nawykiem), np. wypijanie dwóch – trzech piw, co wieczór przed telewizorem;

· „leczenie” alkoholem złego samopoczucia następnego dnia, czyli tzw. „klin”;

· Palimpsesty, czyli „urwane filmy”, „przerwy w życiorysie”, zaniki pamięci. Osoba pijąca następnego dnia nie pamięta, co mówiła lub robiła pod wpływem alkoholu poprzedniego wieczoru;

· Podejmowanie prób kontroli picia przez osobę pijącą;

· Szukanie okazji do picia;

· Nieadekwatne reakcje (np. złoszczenie się) na uwagi związane z piciem alkoholu;

· Zaniedbywanie obowiązków domowych, problemy zawodowe, szkolne z powodu picia alkoholu;

· Obietnice „nie picia” oraz niedotrzymywanie ich;

· Kłamstwa w sprawie ilości wypitego alkoholu;

· Chowanie alkoholu;

· Picie w samotności;

· Łamanie zasad i norm społecznych z powodu picia alkoholu;

· Picie alkoholu pomimo szkód zdrowotnych, materialnych, rodzinnych.

 

Dlaczego tak trudno przekonać osobę uzależnioną do leczenia?

Czynników wpływających na trudność podjęcia decyzji o leczeniu jest wiele. Do nich należy przeświadczenie ludzi pijących, że ich picie jest normalne („Ja mogę w każdej chwili przestać pić”; „to ty jesteś przewrażliwiona”, „piję, bo lubię”, „piję tylko piwo”). Dodatkowo w trakcie spożywania alkoholu pojawiają się uczucie ulgi i rozluźnienia –odczucia przyjemne. W czasie rozwoju choroby alkoholowej dochodzi do sytuacji, gdzie okresy nie picia kojarzone są jedynie z rozdrażnieniem i złością, a upragnione uczucie ulgi pojawia się jedynie po spożyciu alkoholu. Znamienna w chorobie alkoholowej jest również zmniejszona odporność na stres, umiejętność radzenia sobie z przykrymi emocjami. Niewątpliwie czynnikiem utrudniającym podjęcie decyzji o leczeniu jest lęk pojawiający się w perspektywie odstawienia alkoholu, stąd pojawia się gniew i złość w reakcji na pozbawienie dostępu do alkoholu. Jednym z osiowych objawów choroby alkoholowej jest głód alkoholowy, czyli silne pragnienie wypicia z przymusem natychmiastowego zrealizowania potrzeby. Jest to najczęstsza przyczyna łamania abstynencji. Przeżywanie zespołu abstynencyjnego jest bardzo trudne. Dolegliwości w postaci drżenia mięśniowego, nadmiernej potliwości, mdłości, lęku, niepokoju, bezsenności, wzbudzają ogromne obawy przed odstawieniem alkoholu. Kolejna trudność wiąże się ze stereotypem „alkoholika”. Według powszechnej opinii alkoholik to osoba bezdomna, żebrząca pod sklepem na alkohol („ja nie piję taniego wina, tylko najlepsze trunki”, „nie leżę w rowie”, „nie zataczam się na drodze”, „mam pracę, dom, chodzę czysto ubrany, więc jak napiję się wieczorem to nic złego się nie dzieje”). Takie przekonanie nie tylko opóźnia refleksję nad samym sobą, ale i wzmaga opór przed uznaniem siebie, jako alkoholika. Błędne negatywne opinie, krążą również wokół placówek odwykowych np. w szpitalu przebywają tylko osoby z marginesu społecznego. Rezygnacja z picia alkoholu wiąże się z ogromną zmianą w życiu, reorganizacją dotychczasowej aktywności życiowej. Podczas picia osoba traci przyjaciół (najczęściej zostają ci związani ze spożywaniem alkoholu), traci zainteresowania oraz cele życiowe. Wypełnienie pustki po alkoholu może powodować ogromny lęk.

Dlatego terapia leczenia uzależnień nastawiona jest na naukę życia z chorobą alkoholową. Utrzymanie abstynencji jest jednym z elementów, równie ważne jest poznanie sposobów radzenia sobie z tym, co trudne, pomoc w przeprowadzeniu zmiany stylu życia, poprawa jakości funkcjonowania.

Czego nie robić? Co nie jest skuteczne?

· Przekonywanie na drodze racjonalnych argumentów w starciu z uczuciem głodu alkoholowego;

· Wymuszanie obietnic o zachowaniu abstynencji;

· Krzyk, kłótnie, szantaż emocjonalny bliskich często stanowią usprawiedliwienie picia („przez ciebie znowu się napije, gdybyś nie krzyczała nie piłbym”);

· Nie należy rozmawiać z osobą będącą pod wpływem alkoholu, obietnice wypowiedziane w stanie upojenia alkoholowego są bez znaczenia;

· Nie przyzwalaj na picie np. kupowanie alkoholu tak, aby osoba piła w domu jest stwarzaniem komfortu picia;

· Nie pij z alkoholikiem;

· Nie bierz odpowiedzialności za konsekwencje picia partnera np. spłacanie długów, usprawiedliwienia w pracy;

· Nadmierna kontrola w postaci bezustannego myślenia o tym, czy się napił czy jeszcze nie-nic nie zmieni, a tracisz przez to zbyt wiele energii.

W takim wypadku, co mogę robić? Co jest skuteczne?

· Skuteczna jest rzetelna informacja, gruntowna wiedza o chorobie alkoholowej;

· Jednoznaczne, stanowcze formułowanie oraz przekazywanie własnych decyzji;

· Konsekwentne postępowanie, realizacja wcześniejszych decyzji, rzeczywiste wprowadzanie w życie wcześniejszych zapowiedzi;

· Pozwól osobie skonfrontować się ze skutkami jej picia, możesz to zrobić poprzez zdjęcie parasola ochronnego np. nie załatwiaj za niego spraw, nie usprawiedliwiaj w pracy, nie rób tajemnicy z picia twojego partnera.

· Zadbaj o siebie i dzieci np. zdobycie niezależności finansowej pozwoli ci odpocząć o wzmocni przy egzekwowaniu wymagań, zdobądź informację o swoich prawach-skontaktuj się z prawnikiem;

· Zapisz się do grupy wsparcia dla członków rodzin np. w poradni odwykowej i/lub AA dla członków rodzin.


Jeśli chcesz uzyskać od nas poradę prośmy o wypełnienie formularza i w polu „temat” wpisanie – porada

Aktualności

Kolejny terapeuta NZOZ Medox uzyskał certyfikat specjalisty terapii uzależnień

Informujemy, że kolejna osoba z naszego zespołu uzyskała certyfikat specjalisty

Czytaj więcej >>